شناسه های جاوا – در جاوا ، شناسه می تواند یک نام کلاس ، نام متد ، نام متغیر یا لیبل باشد.

 ​

در زبان های برنامه نویسی ، شناسه ها برای اهداف شناسایی استفاده می شود. در جاوا ، شناسه می تواند یک نام کلاس ، نام متد ، نام متغیر یا برچسب باشد. مثلا :

public class Test

{

public static void main(String[] args)

{

int a = 20;

}

}

در کد جاوا فوق ، 5 شناسه داریم:

test: نام کلاس.
main: نام متود.
string: نام کلاس از پیش تعریف شده.
args: نام متغیر.
a: نام متغیر
قوانینی برای تعریف شناسه های جاوا

قوانین مشخصی برای تعریف شناسه معتبر جاوا وجود دارد. این قوانین باید دنبال شود ، در غیر این صورت با خطای کامپایل مواجه می شویم. این قوانین برای زبانهای دیگر مانند C ، C ++ نیز معتبر است.

تنها نویسه های مجاز برای شناسه ها ، همه نویسه های عددی ([AZ] ، [az] ، [0-9]) ، “$” (علامت دلار) و “_” (زیر خط دار) هستند. به عنوان مثال “geek @” یک شناسه جاوا معتبر زیرا حاوی نویسه ویژه “@” است.
شناسه ها نباید با رقم ([0-9]) شروع شوند. به عنوان مثال “123geeks” یک شناسه جاوا معتبر نیست.
شناسه های جاوا به حروف کوچک و بزرگ حساس هستند.
در طول شناسه محدودیتی وجود ندارد اما توصیه می شود فقط از طول مطلوب 4 – 15 حرف استفاده کنید.
از کلمات رزرو شده نمی توان به عنوان شناسه استفاده کرد. به عنوان مثال “int while = 20؛” یک عبارت نامعتبر است زیرا کلمه اختصاصی است. 53 واژه رزرو شده در جاوا وجود دارد.

برای خواندن ادامه مطلب شناسه های جاوا – در جاوا ، شناسه می تواند یک نام کلاس ، نام متد ، نام متغیر یا لیبل باشد کلیک کنید.